10 Genius Ideas

Είναι τόσα πολλά που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όλες αυτές τις μέρες που έχω το Word ανοιχτό εδώ και ώρα και δεν έχω γράψει ούτε μία λέξη. Δεν ξέρω καν από ποιο θέμα να ξεκινήσω να γράφω. Το Genius Mom είναι εδώ και ένα διάστημα σε μια διαδικασία rebranding, όπως λέγεται ο όρος, αφού έχω διάφορα πράγματα στο μυαλό μου να κάνω και να αλλάξω, όπως όλα όμως το τελευταίο διάστημα έχουν παγώσει. Κυρίως το μυαλό.

Πιάνω τον εαυτό μου σε ένα σπίτι όπου έχω χίλια πράγματα να κάνω (που πραγματικά τους τελευταίους μήνες λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας δεν μπορούσα να αντελεξέλθω και ιδανικά σκεφτόμουν πόσο πολύ θα τις χρειαζόμουν κάποιες μέρες στο σπίτι ‘ελεύθερες’) τελικά να κάθομαι ακίνητη και να σκέφτομαι συνέχεια, να μην μπορώ να κάνω τελικά απολύτως τίποτα.

Με όλα αυτά που γίνονται, μένω καθηλωμένη σε έναν καναπέ, να βλέπω ειδήσεις και να κάνω μηχανικά όσα μόνο ‘πρέπει’, δηλαδή να μαγειρέψω, να διαβάσω με τα παιδιά, να τους φροντίσω και να είμαι συνεπής στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις (όσες είναι εφικτές από το σπίτι). Πριν λίγες μέρες όμως είχε γενέθλια ο μεγάλος μου γιος. Έγινε 7 χρονών. Προφανώς δεν κάναμε πάρτι με καλεσμένους, παρά μόνο μεταξύ μας. Εγώ, εκείνα και ήρθε και ο μπαμπάς τους στο σπίτι μας, λόγω της ημέρας.

Το πρωί, όταν τον πήρε η μητέρα μου για τα χρόνια πολλά, τον άκουσα να της λέει. «Ευχαριστώ, γιαγιά, αλλά θέλω να προσέχεις γιατί ο κορονοιός σκοτώνει και φοβάμαι για σένα». Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρια. Όχι για αυτό που είπε. Ξέρω πολύ καλά πόσο ευαίσθητος είναι, αλλά και πόσο αγαπάει τη γιαγιά του. Γιατί δεν ήξερα ότι έχει φοβηθεί. Ανάμεσα στους καυγάδες μας για να διαβάσει, τον επιπλέον χρόνο που δίνω αναγκαστικά μπροστά στην τηλεόραση και το ‘αραλίκι’ που έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, ντράπηκα γιατί δεν είχα πάρει χαμπάρι πως το παιδί μου νιώθει φόβο για όλο αυτό. Και απλά δεν το είχε εκφράσει πριν, όσες φορές και αν προσπάθησα να τον προσεγγίσω για να το συζητήσουμε, μόνο χαμογελούσε και άκουγε. Και τότε συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο, ή μάλλον πόσο πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φανταζόμαστε είναι το βάθος της σκέψης τους και της ψυχής τους. Πόσο αφουγκράζονται τα πάντα, όσο προστατευμένα και αν βρίσκονται στο σπίτι τους. Πόσο πολύ χρειάζονται στήριξη και πόσο υπεύθυνοι είμαστε εμείς να το διαχειριστούμε…

Πώς όμως εξηγείς στα παιδιά τι είναι όλο αυτό που ζούμε; Πώς μπορείς να τα βγάλεις αλώβητα από όλο αυτό, χωρίς να αποθηκεύσουν και να θάψουν φόβους βαθειά μέσα τους;

Η Συμβουλευτική Ψυχολόγος Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου εξηγεί τι πάνω-κάτω ισχύει στον ψυχικό κόσμο των παιδιών μας και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς για να τα βοηθήσουμε. Πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμες πληροφορίες, για αυτό και τις μοιράζομαι μαζί σας (πηγή: www.virus.com.gr).

“Αυτές τις περιόδους χρειάζονται την προσοχή σας περισσότερο από άλλες στιγμές. Σας θέλουν κοντά τους για να μιλήσουν για τις ανησυχίες τους, τους φόβους τους και τις απορίες τους. Να ξέρουν ότι έχουν κάποιον να τους ακούσει. Γι` αυτό δημιουργήστε χρόνο για τα παιδιά σας. Πείτε τους πόσο τους αγαπάτε και δώστε τους όσο περισσότερη φροντίδα. Αφήστε τους να σας εκφράσουν πώς αισθάνονται για αυτό που συμβαίνει. Μην προσπαθείτε να υποτιμήσετε τα συναισθήματά τους όσο έντονες λέξεις κι αν χρησιμοποιήσουν. Αντιθέτως βοηθήστε τους να επαναπλαισιώσουν τις ανησυχίες τους από μια πιο κατάλληλη οπτική γωνία.

Χωρίς ανούσιες αναλύσεις και με ψυχραιμία εξηγήστε τα δεδομένα. Τα παιδιά θα αντιδράσουν και θα ακολουθήσουν τις λεκτικές και μη-λεκτικές αντιδράσεις σας. Οτιδήποτε λέτε και κάνετε για τον ιό μπορούν είτε να αυξήσουν ή να μειώσουν το άγχος των παιδιών σας. Μην τους λέτε ψέματα αλλά δεν χρειάζεται να τους δώσετε και πολύ περισσότερη πληροφόρηση από όση έχουν ανάγκη ανάλογα με την ηλικία τους, προκειμένου να καταλάβουν. Οι ακατάλληλες για την ηλικία τους πληροφορίες συχνά προκαλούν άγχος ή σύγχυση ιδίως στα πιο μικρά παιδιά.

Τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού χρειάζονται σύντομη και απλή ενημέρωση για τα δεδομένα του ιού επιβεβαιώνοντάς τους ότι στο σπίτι τους είναι ασφαλείς και ότι οι ενήλικες τους θα φροντίσουν να παραμείνουν υγιείς αλλά και αν αρρωστήσουν όπως πάντα. Εξηγήστε τους απλά τα βασικά για το σωστό πλύσιμο των χεριών και βοηθήστε τα να νοιώσουν ασφαλή.

Τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του δημοτικού αλλά και των πρώτων του γυμνασίου κάνουν περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με την ασφάλειά τους και του τί θα συμβεί στη ζωή τους λόγω του ιού. Μπορεί να χρειαστούν βοήθεια ώστε να διαχωρίσουν την πραγματικότητα από τις φήμες και την φαντασία. Συζητήστε τις προσπάθειες της χώρας μας να αποτραπεί η εξάπλωση και μετάδοση του ιού.

Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να συζητήσουν πιο αναλυτικά οπότε μπορείτε να τους παραπέμψετε απευθείας σε κατάλληλες πηγές για την ενημέρωσή τους. Συστήστε τους επίσημες και ακριβείς πηγές. Η γνώση θα αυξήσει την αίσθηση ελέγχου”.

Αυτό που θέλω εγώ να πω, και δεν το κάνω για να χρυσώσω το χάπι κανενός, είναι πως κανένας γονιός δεν  προετοιμάστηκε ποτέ κατάλληλα για το πώς να προστατευτεί από μια πανδημία, πόσω μάλλον για το πως πρέπει μιλήσει στα παιδιά του για κάτι τέτοιο. Το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να τα συναισθανόμαστε, να τους μιλάμε, να συμβουλευόμαστε τους ειδικούς, ή έστω τα πολύτιμα άρθρα που δημοσιεύουν, και να είμαστε ψύχραιμοι, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του κράτους και των γιατρών.